සඟ සසුනේ අපරිහානිය

නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස

තුන්ලෝකාග්‍ර වූ භාග්‍යවත් සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ සංඝයා ගේ අපරිහානිය සඳහා දේශනා කළ කරුණු සතලිස් එකක් ඇත. බුදුරජාණන් වහන්සේ පන්සාලිස් වසක් මුළුල්ලේ දේශනා කළ සුවාසුදහසක්‌ ධර්මස්කන්ධය අදවන තෙක් ම සුරක්ෂණය වූයේ මහසඟරුවනේ අපරිමිත කැපවීම නිසා ම ය. ඇතැම් කාලවල දී වැටකෙයියා ඉස්ම පානය කරමින් ද, නෙළුම් දඬු අමුවෙන් අනුභව කරමින් ද, උතුම් දම්කඳ රැකගන්නට සංඝරත්නය වීර්යය කළ බව ට ඉතිහාසයේ සඳහන් ව ඇත. කෙ සේ වුව ද, අදවනවිට අතීතයේ පැවතී සංඝ බලය හා සංඝයා ගේ සාමූහිකත්වය යම්පමණකින් පරිහාණිගත ව ඇති බව පැහැදිලි වන සත්‍යයකි. ගිහියන් ලෙස සංඝරත්නය වෙත අනුශාසනා කරන්න ට සුදුසු නො වන බව අප දනිමු. එ බැවින් එය බුදුරදුන් දේශනා කළ ධර්මය අනුව ගලපා බලමු.

අතිපූජනීය රේරුකානේ චන්දවිමල මහා නායක ස්වාමීන් වහන්සේ

"දුල්ලභො පුරිසාජඤ්ඤො න සො සබ්බත්ථ ජායතී"
අජානීය පුද්ගලයන් ලෝකයේ දුර්ලභ ය. ඔව්හු හැමතැන් හි ම හැම කල් හි ම පහල නො වෙති.

රේරුකානේ චන්දවිමල මහානායක ස්වාමීන් වහන්සේ මෑත යුගයේ පහල වූ ශ්‍රේෂ්ඨ පැවිදි මිණිපහනකි. සම්මා සම්බුද්ධ ශාසනය ට ත්, භාෂා ශාස්ත්‍රය ට ත්, රට ට ත්, ජාතිය ට ත්, අනුපමේය සේවාවක් සිදු කරමින් උතුම් පැවිදි දිවියක් ගත කළ හිමිනමක් වශයෙන් රේරුකානේ චන්දවිමල මහානායක හිමියන් හැඳින්විය හැකි ය. අද දින ට (2012.07.19) උන්වහන්සේ ගේ එකසිය පහළොස්වන වන ජන්ම දිනය වෙනුවෙන් මේ ලිපිය සම්පාදනය කරන්න ට යෙදුනි. 

රේරුකානේ චන්දවිමල මහානායක ස්වාමීන් වහන්සේ පිළිබඳ සංක්ෂිප්ත විස්තරයක් පහත දක්වා ඇත. මෙය නරඹා අනතුරුව ලිපිය කියවන ලෙස ආරාධනා කරමි.

නත්ථි මෙ සරණං අඤ්ඤං

නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස

වර්තමාන සමාජය තුළ ධර්මය අධර්මයෙන් වෙන්කර හඳුනාගැනීම සංකීර්ණ කටයුත්තක් බවට පත් ව ඇති ව තිබෙන බවක් විටෙක පෙනේ. ඒ අනුව ධර්මයේ වේශයෙන් අධර්මය සමාජය තුළ බලවත් කිරීමට උත්සාහ දරන මිථ්‍යා දෘෂ්ඨික පිරිස් බිහි වී ඇත. බුද්ධ වචනය පිළිබඳව නිරවුල් දැනුමක් නැති ඇතැම් පුද්ගලයින් ඕනෑම මොහොතක යමෙකු මේ තමයි ධර්මය යැයි කියු කල එය පිළිගනියි. අප කතාකරන්නේ නිර්මල බුදුදහම ට විවිධ මිථ්‍යා මත එක්වන සහ බුදුදහමේ නියම සාරය වියැකී යන කාලවකවානුවක සිට ය. බුදුන් දහම් සඟුන් සරණ යන තැනැත්තා බෞද්ධයකු ලෙස හැඳින්වීමේ වරදක් නැතත් බුදුන් දහම් සඟුන් සහ ඊට අමතර ව තවත් දේ සරණ යන තැනැත්තා බෞද්ධයකු ලෙස හැඳින්වීම උචිත නො වන බව අප ගේ අදහස යි. එ වැන්නන් තමන් ඉදිරියේ තිසරණය ම හෑල්ලුවට ලක්කළා වැනි ය.

ඔබ ත් උපාසකයෙක් ද? උපාසිකාවක ද?

නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස

ගිහි ජීවිතය ගතකරන ඔබ අප දෙපාර්ශවයට ම වැදගත් කරුණක් පිළිබඳ ව යි අද මාතෘකා කරන්නට යෙදුනේ. තෙරුවන් සරණ ගිය තැනැත්තා ට අද දවසේ "බෞද්ධයා" නමින් ව්‍යවහාර කරති. අතීතයේ "උපාසක" හෝ "උපාසිකා" යන නාමයන් භාවිත කර ඇත. මේ ලිපියෙන් සාකච්ජා කරන්නේ උපාසකයකු / උපාසිකාවක වීම සඳහා සපුරාගත යුතු ගුණධර්ම හා පිළිවෙත් පිළිබඳ බුද්ධ දේශනය යි. පළමු ව "බෞද්ධයා" "උපාසක" "උපාසිකා" ආදී වචන පිළිබඳ දැනුවත් වෙමු.

ලොව අතීතය හා අනාගතය බුදුඇසින්

 නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස

අප භාග්‍යවත් අරහත් සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ මගධ රාජ්‍යයේ මාතුලා ජනපදයේ දී විසිදහසක් රහත්ඵලයෙ හි  පිහිටුවමින් අසූහාරදහසක් පිරිස ට මගඵල නිවන් අවබෝධ කරගැනීම පිණිස දේශනා කොට වදාළ චක්කවත්ති සිංහනාද සුත්‍ර දේශනාව කේන්ද්‍ර කරගනිමින් ඉහත මාතෘකාව සාකච්ජා කිරීම ට යි මේ සුදානම. මිනිසා ගේ ආයුෂය, වර්ණය, සැපය, බලය හා ප්‍රඥාව ක්‍රමයෙන් පිරිහී යන ආකාරය හා නැවත වර්ධනය වන ආකාරය පිළිබඳ මේ දේශනාවේ සවිස්තර ව විස්තර වේ.

මිනිසුන් වශයෙන් කොතරම් තාක්ෂනය අතින් දියුණුවක් ලබා සිටියද අද වනවිට මිනිසා ගේ පරමායුෂ අවුරුදු 70ක් පමණ දක්වා අඩු වී ඇත. එ කළ නො තිබූ ලෙඩරෝග අද උත්සන්න වී ඇත. සමහර ලෙඩරෝග සඳහා ප්‍රතිකර්ම පවා මෙතෙක් සොයාගෙන නැත. ඇතැම් ලෙඩරෝග සඳහා ප්‍රතිකර්ම කර සුව කළ නො හැකි ව තිබේ.